Boks birmański – zasady

Jeśli sądzisz, że MMA bywa brutalne, to jeszcze wiele przed Tobą. Krwawe sporty przyciągają tłumy i wywołują największe emocje, bo są nieprzewidywalne. Jeden cios może zdecydować o wyniku, więc nie ma tam „nudnych walk”. Właśnie dlatego w Polsce coraz lepiej radzą sobie freakowe federacje oraz walki na gołe pięści. Właśnie dlatego uważamy, że boks birmański, znany także jako lethwei, skradnie serca miłośników ostrych pojedynków.

Lethwei jest bardzo podobne do boksu tajskiego, ale jeden niuans sprawia, że sama walka wygląda zupełnie inaczej. Zasady boksu birmańskiego pozwalają bowiem uderzać przeciwnika głową, więc do kolan i łokci dochodzi jeszcze „byk”. Taka kombinacja sprawia, że klincz bywa zabójczy, bo tak – klasycznie walczyło się bez rękawic, a zawodnicy owijali ręce kawałkami materiału z konopi lub ewentualnie gazy. Czy to coś zmieniało? Jasne, że nie – każdy cios swoje ważył, więc walki bywały ekstremalne.

W klasycznym lethwei nie ma czegoś takiego jak remis. Nie ma też wygranej na punkty. Walczy się do nokautu – czasami to jedna chwila, ale w historii lethwei zapisało się wiele krwawych i długich batalii. Zdarzały się też wypadki śmiertelne i to właśnie one były podstawą dla postulatów, które miały uczynić z boksu birmańskiego sport bardziej przystępny i międzynarodowy. Po zmianach, nokaut nie kończy walki – zawodnik ma wyznaczony czas na dojście do siebie i kontynuowanie walki. Nie walczy się już na gołe pięści, ale to dalej dużo mniejsze rękawice niż w boskie albo muay thai.

Wbrew pozorom, zmiana umożliwiająca powrót do walki po nokaucie wywróciła ten sport do góry nogami, bo do tej pory zawodnicy lethwei (lub lethwae, ale ta nazwa nie jest aż tak popularna) lekceważyli obronę. Liczyło się tylko szybkie znokautowanie przeciwnika i zawodnicy stawiali wszystko na jedną kartę, czyli szybki atak. Obecnie w boksie birmańskim równie ważna (jeśli nie ważniejsza) jest umiejętna obrona. Taka zmiana podejścia sprawiła, że zawodnicy lethwei mogli spróbować swoich sił poza granicami Mjanmy (dawniej Birmy). Zasady były w końcu bardzo podobne do muay thai (a ten różni się przecież tylko łokciami od kick boxingu). Czy to oznacza, że zawodnicy z Mjanmy poradzili sobie w zawodach na międzynarodowym szczeblu?

Cóż, to zależy, z której strony spojrzysz, bo wiele ze swoich pojedynków ci zawodnicy wygrywali. Problem w tym, że zasady boksu birmańskiego to nie wszystko – liczy się też sam sposób walki i mentalność, a zawodnicy lethwei byli bardzo brutalni i bezwzględni. Ich agresja w ringu była na tyle zatrważająca, że zawodników lethwei uznano za zawodników nieprzystosowanych do zawodów na profesjonalnym szczeblu.

Dzisiaj boks birmański jest już bardziej przystępny – w Polsce można go trenować w wielu profesjonalnych klubach, a ostatni epizod w polskim świecie freak fightu tylko dolał oliwy do ognia.