TKO

„TKO”, czyli „Technical Knockout”, to termin używany w sportach walki do opisania sytuacji, w której sędzia, lekarz lub narożnik zawodnika decyduje, że zawodnik nie jest już zdolny do kontynuowania walki na skutek odniesionych obrażeń lub niezdolności do skutecznej obrony. TKO różni się od KO (Knockout), ponieważ w przypadku KO, zawodnik jest nieprzytomny lub nie jest w stanie podnieść się w wyznaczonym czasie.

Poprzednia definicja Tajski klincz
Następna definicja UFC